14/8/19

Διάσχιση Αγράφων 1/8-5/8/2019

Δημοσιεύουμε το κείμενο του Δημήτρη Κούκου για την 5ημερη διάσχιση Αγράφων που πραγματοποίησε ομάδα ορειβατών της Υπαιθρίου Ζωής.
Κείμενο Δημήτρης Κούκος
Φωτογραφίες site Υπαίθριος Ζωή


5ΗΜΕΡΗ ΔΙΑΣΧΙΣΗ ΑΓΡΑΦΩΝ (ΛΕΟΝΤΙΤΟ-ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ) 1/8-5/8/2019
Η φετινή μας διάσχιση κινήθηκε σε σχεδόν άγνωστα νερά. Λεοντίτο - Ντελιδήμι - Ασπρόρεμα - Επινιανά - Καρρβασαράς - Μάραθος - Κερασοχώρι - Καρπενήσι. 4 διανυκτερεύσεις, 5 υπέροχες δύσκολες μέρες. Μεταφορά στο Λεοντίτο με 2 ΙΧ. Ευχαριστούμε τους οδηγούς για την προθυμία τους να ικανοποιήσουν τις δικές μας διαθέσεις. Καταπληκτική η πλατεία του Λεοντίτο. Πρωινός καφές κάτω από τον πλάτανο 900 ετών. “Που πάτε από εκεί; Από πάνω είναι ο δρόμος!” μας φώναξε η κυρία του καφενείου. Εμείς όμως είχαμε αποφασίσει να πάμε από Α19, από νέο μονοπάτι μη διανοιγμένο ακόμα. Όμορφο μονοπάτι στην όχθη του ρέματος αλλά κλειστό. Όταν ανοιχθεί ολοκληρωτικά από τον ΕΟΣΚ που το έχει σημαδέψει με κορδέλες πιστεύω ότι θα είναι καλύτερα από τον άχαρο δρόμο. Δυσκολευτήκαμε μέχρι να φτάσουμε στις “Τσούμες” αλλά μετά ήταν πιο ευδιάκριτο. Από μακριά είδαμε τη στάνη του Γιώργου που μας φώναξε να πάμε από εκεί. Κρύο νερό από πηγή, λουκούμι, τυρί, κουβέντα, ωραίες στιγμές στα βουνά. Μόνος ο Γιώργος τυροκομούσε και ζούσε ψηλά το καλοκαίρι. Μοναδικός εκεί επάνω πια.
Ντου για Ντελιδήμι και διάσελο που θα μας οδηγούσε προς το Ασπρόρεμα. Δύσκολη κάθετη ανάβαση και η εύρεση της βρύσης επιτακτική. Παγωμένο νερό στα 1950μ. - όαση! Απο το διάσελο αχνοφαίνεται το μονοπάτι για Ασπρόρεμα. Δεν πατιέται όμως και η έλλειψη των αιγοπροβάτων αφήνει να μεγαλώνει το χορτάρι που καθιστά δύσκολη την πορεία σε τέτοια κλίση. 1ο, 2ο, 3ο ποδαρικό. Βρίσκουμε ίχνη παλιάς στάνης μετά κατεβαίνουμε στην 4η ράχη από όπου ξεκινάει τραβερσαριστό μονοπάτι προς την αρχή του Ασπρορέματος. Εντυπωσιακές εικόνες, αγριάδα του τοπίου, απότομες κλίσεις. Όλο κατεβαίναμε και όλο το δάσος που βλέπαμε από πάνω για διανυκτέρευση δε ζύγωνε. Στα χαλάσματα σπιτιών αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε. Νυχτώνει και περπατάμε ήδη 12 ώρες. Φασόλια, τραχανάδες, jagermeister, αστέρια, περπατησιά “αρκούδας”, ύπνος, όλα μαζί συνθέτουν ένα ωραίο βράδυ στο βουνό.
Πρωί πρωί ξεκινάμε, σε λίγο πιάνουμε το δρόμο (έχει ωραίο μέρος για διανυκτέρευση). Κλειστά σπίτια ερειπωμένα – θλίψη. Σμίξη ρεμάτων Τσούκα Σάκκα. Δρόμος επάνω, ρέμα κάτω. Ως συνήθως εμείς από τα δύσκολα. Ντου στο ρέμα. 2,5 ώρες κάναμε ως το σπίτι της Κας Ζαρκαδούλας. “Ρε μισή ώρα ήταν από το δρόμο” μας είπε ο γιός της. Αλλά εμείς συνεπείς στην παλιά ορειβατική χάραξη. Το άκουσμα φωνών από τα εγγόνια της Κας Ζαρκαδούλας μας αναπτέρωσε το ηθικό. Η μοναδική οικογένεια στο Ασπρόρεμα πια τα καλοκαίρια. Μεγάλη υπέροχη οικογένεια, γιοί, νύφες, εγγόνια. Καφεδάκι και φαγητό αναγκαστικά. “Ή θα φάτε ή θα αμολύσω τα σκυλιά” μας απείλησε ο γιός. Αισθανθήκαμε την ελληνική Αγραφιώτικη βουνίσια φιλοξενία στο απόγειο της. Τους ευχαριστούμε.
“Αφού καταφέρατε να έρθετε από το ρέμα ως εδώ, συνεχίστε ευθεία μέσα από το ρέμα μέχρι τη γέφυρα του Σκυλορέματος” μας συμβούλεψε ο Κώστας. Δεξιά-αριστερά μέσα από βράχια, νερό καθαρό και όλο πάμε... Μπάνιο υπεροχο. Ανανεώνεται το σώμα και προχωράμε. Φοβηθήκαμε πως χάσαμε τη γέφυρα. Αργή πορεία. Και ξαφνικά η γέφυρα (που δεν ενώνει τίποτα λόγω αλλαγής του τοπίου) μπροστά μας. Περνάμε τη σμίξη με το Σκυλόρεμα και αρχίζει επιτέλους σημαδεμένο μονοπάτι. Το υπέροχο μονοπάτι του Ασπρορέματος στα πόδια μας. Σκαμμένο στο βράχο, τη δεκαετία του ‘50 από τη ΜΟΜΑ, για να σπάσει την απομόνωση του χώρου. Σου κόβει την ανάσα! Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο μονοπάτι στην Ελλάδα. Δέος. Λίγο παρατημένο πια, σ’ ένα δυο σημεία έχει “πέσει” και θέλει προσοχή. Τελειώνει το ισουψές και όμορφο μονοπάτι και αρχίζει ανηφόρα έως τα Επινιανά. Ανηφόρα, ανηφόρα και στο τέλος πολύ ανηφόρα και άσφαλτος και...μπύρες μπύρες μπύρες. 11 ώρες πορείας και αυτή τη μέρα. Ωραίο χωριό, “ψαγμένος ” ο Κώστας, ιδιοκτήτης της ταβέρνας – ξενώνα. Εγκαταστάθηκε εκεί πριν από 25 χρόνια με την οικογένεια του εγκαταλείποντας την Αθήνα. Εκεί βρήκαμε και ένα νέο ζευγάρι που ήταν ήδη 9 ημέρες στο δρόμο και κάναν την διαδρομή: Άμφισσα – Γράμμος, ακολουθώντας το Pindos Way. Ανταλλάξαμε πληροφορίες και περιγραφές και τους δώσαμε χάρτες.
3η μέρα ξεκινάμε για Καρβασαρά. Χωματόδρομος 4 χλμ στην αρχή. Νερό στη θέση “Έλατος”. Μονοπάτι γραμμένο και
σημαδεμένο πιο κάτω. Σκάλα Επινιανών και γέφυρα Ανηφόρας στη σμίξη Αγραφιώτη και Φτεριώτικου ρέματος. Ποδόλουτρο και πετροπλύσιμο. Ήπια ανηφόρα σε μονοπάτι ευδιάκριτο. Το μονοπάτι κοβόταν στις ρεματιές αλλά περνούσε και η εντυπωσιακή σάρα ήταν το επιστέγασμα της διαδρομής. Στο τέλος της χωματόδρομος και κατηφόρα έως την άσφαλτο. Δεξιά Βαρβαριάδα Ε4 άσφαλτος, αριστερά Καρβασαράς, ο στόχος μας. Ζέστη. 40 βαθμούς στη Λάρισα, μας πληροφόρησε ο ευθυτενής και μουστακαλής Κος Ζιάκας στο μοναδικό κατοικήσιμο σπίτι του Καρβασαρά. 5 λίτρα παγωμένο νερό μας κέρασε η Κα Ελευθερία και μας έδωσε πληροφορίες: “Να πάτε από το "Στύλο". Το μονοπάτι για Μάραθο έπεσε, είναι δύσκολο”. Αυτές τις πληροφορίες τις είχαμε και από τον Αποστόλη, τον οποίο ευχαριστούμε. Αποφασίζουμε να πάμε από εκεί. Ανίχνευση μονοπατιού, δεν είναι σημαδεμένο αλλά σε “πάει” και αναζητούμε το δρόμο που θα μας βγάλει στο Μάραθο. Στο τέλος το gps το δείχνει μπροστά μας στα 100μ. 30μ. υψομετρική μετά τα βράχια λέει η πλοηγός, από δεξιά πάω εγώ, ευθεία πάει αυτή και καταλαβαίνουμε τι εστί πουρνάρι, έστω και για 50μ. Υποχωρούν οι άλλοι, πάνε αριστερά και βρίσκουν μονοπάτι λεωφόρο. Και επιτέλους δρόμος! Σπίτι Ζαρκαδούλας, τσιμεντένια γέφυρα Ασπρορέματος, δρόμος Μαράθου τρία σημεία στόχοι, που μόλις τα είδαμε ανασάναμε κυριολεκτικά. Δρόμος 1,5 ώρας μέχρι Μάραθο. Σούρουπο και 12 ώρες συνολικής πορείας. Μάραθος, όμορφο χωριό, χωμένο στην εσοχή της κοιλάδας. Γενέτειρα του Κατσαντώνη, πλατεία και μπύρες μπύρες μπύρες. Από όλους. Πέσαν και τα οχυρά του αντιαλκοολισμού. Λίγα άτομα αλλά υπέροχα. Μας βοήθησαν, μας κέρασαν, μας μετέφεραν (Ειρήνη). Τι να πούμε! Η φιλοξενία των ανθρώπων γενικά σ’ αυτή τη διάσχιση (Κα Ζαρκαδούλα, Κος Ζιάκας, Γιάννης και Λαμπρινή) ήταν από τα χαρακτηριστικά της. Μονοπάτι άγνωστο πάλι ή δρομος χωματόδρομος 25 χλμ. Στην 5η μπύρα αποφασίζουμε δρόμο-δρόμο αύριο για Κερασοχώρι. Αποσυρθήκαμε για ύπνο στις 2:00, αφού γλυτώσαμε από κλήση για παράβαση κοινής ησυχίας, στη σκιά του αγάλματος του Κατσαντώνη στην πλατεία του Μαράθου.
Αποχαιρετήσαμε την Ειρήνη και αρχίσαμε να πάμε και να πάμε σε ωραίο χωματόδρομο και με ωραία θέα τελικά για Κερασοχώρι. Επέμενε ο δρόμος , πεισμώναμε εμείς. Περάσαμε το διάσελο στα 1500μ. και μετά κατηφόρα κατηφόρα έως τα 1000μ. στο Κεράσοβο. Ιστορικό χωριό, ωραίο αγνάντι, έδρα του Δήμου Αγράφων. Πάμε στο γεφύρι της Βίνιανης όπως σχεδιάζαμε για διανυκτέρευση ή μένουμε εδώ; “Κάτω είναι χαμηλά και έχει ζέστη” μας συμβούλεψε ο “άδολος” ταβερνιάρης. “Κοιμηθείτε εδώ σήμερα και αύριο σας πάω εγώ”. Δε χρειάστηκε πολύ για να μας πείσει, μάζευε και για μπουρίνι.. Φαγητό-ύπνος. Έβραζε η πίσσα στο προαύλιο του σχολείου. Τυχεροί όσοι μείναν σε ξενώνα και μάλιστα μεταφερόμενοι. Αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται. Να ανοίγουν το σπίτι τους να κοιμηθείς και αν δε θέλεις να σε πάνε 3 χλμ για ύπνο σε ξενώνα και το κυριότερο να έρθουν να σε πάρουν το πρωί από εκεί και να σε φέρουν πίσω!! Ο Ξένιος Ζευς μάλλον θα γεννήθηκε στα Άγραφα.
Local – Κτελ για Καρπενήσι από Βίνιανη που μας κατέβασε ο “άρπαγας” κατ’ αλλους. 45’ για Καρπενήσι. Κτελ για Λαμία. Τρένο για Λάρισα και τέλος Προφ. Ηλίας στη Λάρισα το σημείο εκκινήσεως της διάσχισης μας. Μπύρες και απολογισμός. Έτσι έκλεισε άλλη μια διάσχιση της διευρυμένης ομάδος “Αύριο θα είναι πιο εύκολα” (καθώς αυτή είναι η φράση που λέμε κάθε βράδυ στις πορείες μας επί 3 χρόνια και πάντα πέφτουμε έξω). Η πορεία μας στα όμορφα, άγρια και δύσβατα Άγραφα, Θεσσαλικά και Ευρυτανικα, ήταν από τις εμπειρίες που σε γεμίζουν, τις θυμάσαι και σε κάνουν να αναφωνείς “Πάντα Ψηλά – Πάντα στα Βουνά”!

*Θα είναι κρίμα αυτά τα υπέροχα και άγρια βουνά που αντί να περιφρουρούνται και να προστατεύονται, να πέσουν θύματα ανθρωπίνων παρεμβάσεων αμφιβόλου αποτελέσματος (save_agrafa).

~Δημήτρης Κούκος