Πριν λίγες μέρες πραγματοποιήθηκε το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός της χώρας μας ο Αυθεντικός Μαραθώνιος Αθηνών. Η φετινή 34η διοργάνωση ξεπέρασε κάθε προηγούμενη σε αριθμούς συμμετοχών. Πραγματικά τα νούμερα είναι εντυπωσιακά. Από αυτή τη γιορτή του αθλητισμού δε θα μπορούσε να λείπει ο δραστήριος Σύλλογος Μαραθωνοδρόμων Νομού Λάρισας, ο οποίος κάθε χρόνο συμμετέχει με πολυάριθμη αποστολή. Μάλιστα η φετινή αθλητική αποστολή αποτελούταν από 224 αθλητές τόσο για το Μαραθώνιο όσο και για τα αγωνίσματα των 10 και 5 χλμ.
Η προετοιμασία των περισσότερων που αγωνίστηκαν στο Μαραθώνιο, αρκετοί για πρώτη φορά, ξεκίνησε από νωρίς τον Αύγουστο και έφτασε τους περισσότερους στα όριά τους. Ρωτήσαμε μερικούς από τους αθλητές του Συλλόγου που τερμάτισαν φέτος πως βίωσαν τη συμμετοχή και τερματισμό τους στον 34ο Αυθεντικό Μαραθώνιο Αθηνών.
Απόστολος Γούλας: "Με αφορμή τον 34ο Αυθεντικό Μαραθώνιο κάνουμε την εξής ερώτηση: Πως βιώσατε τον 34ο Αυθεντικό Μαραθώνιο Αθηνών;"
Νίκος Πραττής
"Υπέροχη εμπειρία, την απόλαυσα, τη χάρηκα, με συγκίνησε!"
Φανή Τσαγκούλη
"Σαν μια γιορτή δρομική και γενικότερα πολιτιστική. Δυστυχώς λόγω τραυματισμού δεν μπόρεσα να απολαύσω τις στιγμές μετά τον τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο. Βεβαία ένιωσα όπως όλοι την συγκίνηση εισερχόμενη στο στάδιο και μόνο αυτό ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Περιμένω πως και πως του χρόνου."
Ιουλία Αγγελακοπούλου
Απόστολος Γούλας: "Με αφορμή τον 34ο Αυθεντικό Μαραθώνιο κάνουμε την εξής ερώτηση: Πως βιώσατε τον 34ο Αυθεντικό Μαραθώνιο Αθηνών;"
Νίκος Πραττής
"Υπέροχη εμπειρία, την απόλαυσα, τη χάρηκα, με συγκίνησε!"
Φανή Τσαγκούλη
"Σαν μια γιορτή δρομική και γενικότερα πολιτιστική. Δυστυχώς λόγω τραυματισμού δεν μπόρεσα να απολαύσω τις στιγμές μετά τον τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο. Βεβαία ένιωσα όπως όλοι την συγκίνηση εισερχόμενη στο στάδιο και μόνο αυτό ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Περιμένω πως και πως του χρόνου."
Ιουλία Αγγελακοπούλου
"Ένιωσα για 2η φορά την μαγεία του Αυθεντικού Μαραθωνίου, την άριστη διοργάνωση, συμμετοχές δρομέων από τα πέρατα της γης, μεγάλος βαθμός δυσκολίας για μένα αλλά συνάμα υπερήφανη που τερμάτισα."
Μπάμπης Μπατζαμόρτας
Μπάμπης Μπατζαμόρτας
Ήταν μια απίστευτη εμπειρία... Τέλεια οργάνωση... Και σίγουρα θα τον ξανά τρέξω του χρόνου."
Μιχάλης Καρατέγος
"Φίλε δεν νομίζω να υπάρχουν λόγια που θα καλύψουν πλήρως το πώς ένιωθα καθ' όλη την διάρκεια του μαραθώνιου... Ειδικά την στιγμή που φτάνεις στο Καλλιμάρμαρο μιλάμε για ένα στάδιο που είναι από το 144 πχ δεν υπάρχουν λόγια!!"
Βασιλική Χτενά
Βασιλική Χτενά
"Λοιπόν εγώ το απόλαυσα! Δεν κουράστηκα και δεν είχα άγχος! Πήγε πολύ καλύτερα από ότι περίμενα!"
Χρήστος Παύλου
Χρήστος Παύλου
"Ήταν μια συναρπαστική και ελπίζω όχι μοναδική εμπειρία. Εύχομαι να έχει συνέχεια αυτή η αρχή. Ως πρωτόγνωρη εμπειρία, η αμηχανία μπροστά στο άγνωστο αναμιγνύονταν με την ευφορία του «γιορταστικού» κλίματος. Πράγματι, η συγκεκριμένη εκδήλωση αποτελεί μια παγκόσμια γιορτή βασισμένης σε ένα ιστορικό γεγονός. Προσωπικά, αν θα χώριζα τη συγκεκριμένη εκδήλωση σε τμήματα, θα διέκρινα τρία τμήματα. Το πρώτο περιλαμβάνει την προετοιμασία του δρομέα με στόχο να σταθεί όρθιος στη γραμμή εκκίνησης. Αυτό το τμήμα περιλαμβάνει τον κόπο, τον ιδρώτα, τα χιλιόμετρα και ιδιαίτερα τον πόνο για μια κατάλληλη προετοιμασία ώστε να σταθεί όρθιος και υγιής στη γραμμή εκκίνησης. Σε αυτό το τμήμα κυριαρχεί το αίσθημα του ενθουσιασμού που συμβάλει στη προσήλωση του στόχου. Το δεύτερο τμήμα περιλαμβάνει την εκκίνηση και τη διάρκεια του αγώνα. Εκεί ο δρομέας με την υπερπροσπάθεια, δρέπει τους καρπούς της προετοιμασίας του. Δεν είναι καθόλου εύκολο στάδιο. Η σωστή προετοιμασία με την ορθή διαχείριση το αγώνα συντελούν στον επιτυχία. Κατά τη διάρκεια του αγώνα βίωνα έντονα το αίσθημα της συγκίνησης καθώς μόνο η συμμετοχή σε αυτό τον ιστορικό αγώνα, ανεξάρτητα του τερματισμού ή όχι, αποτελεί επιτυχία. Δεν μπορώ να ξεχάσω την συμμετοχή του κόσμου που ενθάρρυναν την προσπάθεια των δρομέων, ενώ έντονα χαράχθηκε στη μνήμη μου η δυνατή φωνή ενός πιτσιρικά κάπου στο 32ο χιλιόμετρο στο τελευταίο ανηφορικό τμήμα, όπου η κόπωση ήταν έντονα “χαραγμένη” στα πρόσωπά μας και στο σώμα μας, να λέει: «… κουράγιο, από δω και πέρα όλο κατηφόρα!! … όλο κατηφόρα!!...». Αυτή η δυνατή φωνή, βγαλμένη από ένα πιτσιρίκο, μου έδωσε δύναμη και κουράγιο για τη συνέχιση της υπερπροσπάθειάς μου. Στο τρίτο τμήμα εντάσσω την επιτυχία του τερματισμού με τα έντονα συναισθήματα που συνεπάγεται αυτή. Κάθε πόνος, κούραση «θεραπεύονται» από την πλημμυρίδα χαράς, ενώ πριν ακόμη κοπάσει η γιορτή της επιτυχίας, καλλιεργείται η σκέψη του επόμενου αγώνα."
Αθανάσιος Τσιάρας
"Λοιπόν, μεγάλη αγωνία, ως πρωτάρης, σοκ κατά τη μετάβαση το πρωί με το λεωφορείο στο Μαραθώνα από την δυσκολία της διαδρομής (το λεωφορείο ήταν μόνιμα σε μία κατηφόρα) εκεί στο γήπεδο αισθανόμουν σαν μικρό παιδί στα jumbo, κοιτούσα αριστερά και δεξιά όλο αυτό τον κόσμο και δεν το πίστευα... Ήρθε ή ώρα της εκκίνησης. Αισθανόμουν τέτοια χαρά που τελικά τα κατάφερα, ήταν πλέον πραγματικότητα και όχι όνειρο -ΤΡΕΧΩ ΣΤΟΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΌ ΜΑΡΑΘΏΝΙΟ- μετά από προσπάθεια δύο ετών μαζί με τη σύζυγό μου... Δεν έβλεπα μπροστά μου ούτε κούραση ούτε φουσκάλες ούτε μαύρα νύχια... τίποτα. Συνάντησα ανθρώπους από όλο τον κόσμο, ένιωθα συναισθήματα που δεν περίμενα να νιώσω... και ξαφνικά βλέπω την ταμπέλα 40 χλμ. Άδειασα τελείως, λες και τόση ώρα δεν έτρεχα αλλά ξεκίνησα εκείνη τι στιγμή. Άρχισα να πανηγυρίζω, 2 χλμ συνέχεια πανηγύριζα ... ΝΑΙ τα κατάφερα! Άρχισαν να κυλάνε δάκρυα χαράς, δεν πίστευα αυτό που μου συνέβαινε εκείνη την ώρα και ξαφνικά βλέπω το ΣΤΑΔΙΟ, το ΚΑΛΛΙΜΆΡΜΑΡΟ, με το που πατάω το πόδι μου σ αυτό τρελάθηκα ή ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ. Ανυπομονώ για τις 12 Νοεμβρίου 2017!!!!!!! Πρώτα ο Θεός να είμαστε καλά!!!!!"
Απόστολος Γκέκας
"Δεύτερη συμμετοχή μου σε μαραθώνιο, πρώτη φορά στον κλασσικό της Αθήνας. Δρόμος με ιδιαίτερες απαιτήσεις, που αν δεν δείξεις την απαιτούμενη προσοχή θα σε δυσκολέψει. Πολύ καλή οργάνωση, ευχάριστη διαδρομή, ικανοποιητική η συμμετοχή του κόσμου. Ο τερματισμός στο Καλλιμάρμαρο σε αποζημιώνει για όλες τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσεις στην πορεία. Δεν βλέπω την ώρα να τον ξανατρέξω.
Γιάννης Σκρουμπής
"34ος Μαραθώνιος Αθηνών: Λοιπόν, για εμένα ο κάθε μαραθώνιος έχει 2 πλευρές, την καλή και την "κακή" πάντα σε εισαγωγικά. Η καλή πλευρά σχεδόν υπερτερεί πάντα και περιέχει μια μεγάλη επιθυμία να βρεθώ με τους όλους τους δρομείς φίλους ή όχι να μοιραστούμε τα τελευταία αγωνιστικά πλάνα καθώς και να αστειευτούμε, να γελάσουμε και να χαλαρώσουμε πριν ξεκινήσει ο ομολογουμένως δύσκολος μαραθώνιος της Αθήνας. Είναι από τις λίγες φορές που μπορείς να δείς τόσους πολλούς δρομείς μαζί στην εκκίνηση ενός αγώνα. Αυτά που νιώθεις καλά και άσχημα, είναι σίγουρο ότι τα νοιώθει και ο κάθε διπλανός σου, και είναι απίστευτο σα να έχουμε συνδεθεί όλοι μαζί με καλώδιο και να σκεφτόμαστε το ίδιο πράγμα! Όλα αυτά είναι πολύ ευχάριστα και ανυπομονείς να ακούσεις το μπαμ της εκκίνησης μιας και διψάς για τρέξιμο, κυρίως λόγο του μικρού όγκου της προπόνησης της τελευταίας εβδομάδας. Και όταν δοθεί το σύνθημα να ξεκινήσεις με τόσο κόσμο παντού ανατριχιάζεις και σκέφτεσαι ότι πατάς στην αυθεντική διαδρομή, την διαδρομή που όλοι έρχονται να τρέξουν από όλα τα μέρη του κόσμου! Αυτή για εμένα είναι η καλή πλευρά, όμως υπάρχει και η "κακή" όπως πάντα σε εισαγωγικά,και περιέχει: καταρχήν ένα γενικό άγχος, από την ώρα που θα ξυπνήσω έως και τα 3/4 του αγώνα με σκέψεις που με βασανίζουν όπως το αν είμαι εντός ρυθμού και στόχου, αν η τελευταία ενόχληση που είχα στην προπόνηση εμφανιστεί και πάλι... αν είμαι τελικά στην φυσική κατάσταση που θέλω για να τελειώσω τον αγώνα όρθιος και ακόμα δυνατός...αυτές οι σκέψεις με ακολουθούν όμως καλώς ή κακώς παραμερίζονται όταν κοιτάς γύρω σου και βλέπεις άγνωστο κόσμο να σε χειροκροτά, ακόμα και να σε φωνάζει με το όνομα σου και να σε ενθαρρύνει να συνεχίσεις σε όλη την διαδρομή! Όταν δε πλησιάζεις στον κυρίως στόχο που είναι ο τερματισμός και μπαίνεις στο καλλιμάρμαρο, εκεί τα χέρια μόνα τους σηκώνονται ψηλά και ασυναίσθητα τρέχεις πιο γρήγορα αυτά τα τελευταία μέτρα... Το τελευταίο πάτημα στο ρολόι σημαίνει ότι πλέον μπορείς να ξεκουραστείς και να σκεφτείς τι κατόρθωσες να κάνεις. Κάθε δρομέας έχει την δική του ιστορία να σου πεί, και όλες είναι λίγο διαφορετικές μεταξύ τους. Αυτό όμως που μένει και θέλεις να το κάνεις ξανά και ξανά είναι ο τερματισμός στο καλλιμάρμαρο με κάθε κόστος θα έλεγα σωματικά και ψυχικά!
Μάριος Μιχαλόπουλος
Ο 34ος Μαραθώνιος Αθηνών ήτανε και ο πρώτος μου. Το μεγαλείο του το ένοιωσα από την πρώτη στιγμή που δήλωσα συμμετοχή! Αυτόματα με έβαλε σε μια πειθαρχία, με έκανε να σεβαστώ τον εαυτό μου! Μέχρι να φτάσει η ημέρα του Μαραθωνίου όλη η προετοιμασία ήτανε ένα ταξίδι!! Σχολείο θα το πω! Όταν έφτασα στον Μαραθώνα και περπάτησα για να φτάσω στην γραμμή εκκίνησης ένοιωσα συγκινημένος. Ευτυχής και υπερήφανος που βρισκόμουν και γω εκεί ανάμεσα σε χιλιάδες. Για τον αγώνα δεν ήξερα τι να περιμένω. Άκουγα και διάβαζα ότι είναι δύσκολος. Και πράγματι. Πέρασαν μέρες για να συνειδητοποιήσω το μεγαλείο του Μαραθώνα και να καταλάβω ότι δεν είναι απλά ένας αγώνας! Η οικογένεια μου με περίμενε στον τερματισμό! Όταν μπήκα στο Καλλιμάρμαρο δεν τερμάτιζα τον Μαραθώνιο αλλά την προσπάθεια μηνών!! Έκλαιγα από συγκίνηση!! Κάποια στιγμή προς το τέλος είχα πει δεν θα το ξανακάνω!! Ανυπομονώ για του χρόνου να είμαι καλά να ξαναβρεθώ στην γραμμή εκκίνησης!! Ο ΑΜΑ είναι μάθημα ζωής και κομμάτι από την καθημερινότητα μας!! Είμαι ευτυχής που ήμουν εκεί να το δείξω στην οικογένεια μου και υπερήφανος που είμαι Έλληνας!! Ευχαριστώ για την ερώτηση!
Θάνος Πιλίτσης
Ως ο τρίτος μαραθώνιος όπου λάμβανα μέρος, μετά από Βελιγράδι και Αθήνα πέρυσι, έμελλε να είναι μια ξεχωριστή εμπειρία για μένα, καθώς κατάφερα για πρώτη φορά να ελέγξω 100% τον αγώνα και να τερματίσω ελεγχόμενα και υγιής! Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος έχει μπει στη ζωή μου τα τελευταία δυο χρόνια. Μπορεί κάποτε να αποτελούσε το αντίπαλο δέος, κάτι που στεκόταν ανυπέρβλητο μπροστά μου, όμως πια αποτελεί το επιστέγασμα των "αγώνων" όλης της χρονιάς, όντας σχεδόν ο τελευταίος ημερολογιακά, για την εκάστοτε αγωνιστική περίοδο! Εύχομαι εγώ και κάθε συνάδελφος δρομέας κάθε χρόνο να στεκόμαστε υγιής στην εκκίνησή αυτού του ιστορικού θεσμού και να γεμίζουμε με πλήθος συναισθημάτων, περνώντας τη γραμμή του τερματισμού, μεταφέροντας έτσι ο κάθε ένας από εμάς το δικό του μήνυμα τόσο στους αγαπημένους του ανθρώπους, όσο και στους γύρω συνανθρώπους του! Ραντεβού του χρόνου με καινούργιο όραμα ...!
Θωμάς Μέλλος – Ανδρονίκη Μπλιάτσιου
"Αισθάνθηκα πραγματικά συγκίνηση κατά τη διάρκεια της διαδρομής, περιστοιχισμένος από τους τόσους συναθλητές, εντυπωσιασμένος από την άψογη διοργάνωση και τους απίστευτα εξυπηρετικούς εθελοντές. Ο βομβαρδισμός συναισθημάτων κατά την είσοδο στο Καλλιμάρμαρο δεν περιγράφεται. Θα το ξανακάνουμε ανεπιφύλακτα!"
Χρηστος Ντικουδης
"Μεγάλη εμπειρία, πολλά συναισθήματα, τεράστια ικανοποίηση"
Κώστας Γιαννούσιος
"Χωρίς αμφιβολία είναι μια δοκιμασία τεραστίων διαστάσεων. Την έχω τρέξει 13 φορές και κάθε φορά που πλησιάζει αυτή η μέρα τρέμει το φυλλοκάρδι μου. Το πώς το βιώνει ο κάθε αθλητής έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεσή του. Διαφωνώ με τους διοργανωτές και με άλλους συναθλητές μου που τη θεωρούν γιορτή. Γιορτή είναι για τους θεατές. Για μένα είναι μια μάχη ζωής και θανάτου και έτσι πιστεύω πως πρέπει να είναι για όποιον πάει πραγματικά να αγωνιστεί. Από την ώρα που θα πέσει η πιστολιά του αφέτη ισχύει αυτό που είπε ο καπετάνιος του Τιτανικού λίγο πριν βυθιστεί το πλοίο 'Από δώ και πέρα ο καθένας μόνος του για τον εαυτό του' ή όπως οι στρατιώτες που συμμετείχαν στην απόβαση των συμμάχων στην Νορμανδία. Κομβικό σημείο να βγεις ζωντανός στην ακτή Ομάχα η 30ο χιλ και να περάσεις απέναντι, τότε σώθηκες, μπήκες στάδιο ακμαίος. Αν σε βρήκαν οι σφαίρες των Ναζί, έπεσες υπέρ πίστεως και πατρίδας, ηρωικά μαχόμενος."
Καλαμπάκας Δημήτρης
"Ήταν για μένα η πρώτη φορά που έτρεχα στον αυθεντικό μαραθώνιο. Η εμπειρία ήταν μοναδική και τα συναισθήματα δεν περιγράφονται. Αξίζει να τον τρέξει κάποιος αυτόν τον ιστορικό αγώνα. Η διοργάνωση ήταν τέλεια και η εκδρομή με το Σύλλογο Μαραθωνοδρόμων Νομού Λάρισας ήταν φανταστική. Σίγουρα θέλω να τον ξανατρέξω και να προσπαθήσω να βελτιώσω το χρόνο μου."
Κώστας Αθανασόπουλος
"42.195 μέτρα..... όλα ξεκινούν από εδώ. Μαραθώνας. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η μάχη που έγινε εδώ άλλαξε την ιστορία όλης της Ευρώπης. Ένας πόλεμος χιλιάδες χρόνια πριν και ένας αγώνας που γιορτάζει την Παγκόσμια ειρήνη τώρα. Γύρω μου ένα μελίσσι ανθρώπων από κάθε γωνιά της γης. Ένα χαρακτηριστικό σε όλους.... έχουν ένα χαμόγελο που δεν περιγράφεται. Συμμετέχουν όλοι σε μια γιορτή με όλη τους την ψυχή και ας ξέρουν τι τους περιμένει σε λίγο. Ξεχειλίζει η χαρά από παντού. Δίπλα από την αφετηρία ξεχωρίζουν τα πορτοκαλί άσπρα φανελάκια του συλλόγου Μαραθωνοδρόμων Λάρισας. Της ομάδας μου. Κρίμα μια ατυχία 15 μέρες πριν και δεν φοράω και εγώ την μπλούζα μου. Δεν πειράζει είμαι μέλος τους και έτσι. Αγκαλιές πειράγματα και το ηθικό όλων στα ύψη. Ομαδάρα!!!! Χαμός που λέει και ο Απόστολος. Χαίρομαι που μπήκα μαζί τους σε αυτό το ταξίδι και τώρα ετοιμάζομαι και εγώ για τον πρώτο μου μαραθώνιο, και τι ταξίδι…. Η πρώτη φορά που ένιωσα τόσο ξεχωριστά μαζί τους ήταν μια Κυριακή πρωί Σεπτέμβρη που προετοιμαζόμουν μαζί τους για το καθιερωμένο long run. 6:15 το πρωί βγαίνω στην βεράντα να πάρω τα αθλητικά μου παπούτσια. Σκοτάδι πίσσα έξω…. Που πας λέω μέσα μου … Παίρνω την Φαρσάλων και δεν συναντώ άλλο αυτοκίνητο στον δρόμο… Θεριεύει η αμφιβολία μέσα…. Που πας ρε τρελέ πρωί πρωί…6:50 στο ποτάμι… ¨όλοι τους εκεί… ίσως η πιο ωραία φωτογραφία…. δεν ξεχωρίζεις πρόσωπα ούτε εξοπλισμό, τίποτα, μόνο όσοι είναι εκεί μαζί σου νιώθουν το ίδιο με σένα… Το ίδιο ξεχωριστά και τώρα στην εκκίνηση. Ενυδατικές, τζελακια, θερμαντικές αλοιφές, καπελάκια, όλα αλλάζουν χέρια σε όποιον τα χρειάζεται. Η βοήθεια εδώ περισσεύει. Είναι απίστευτο πόσο εύκολα χαρίζει ο ένας στον άλλο ότι χρειάζεται. Όλοι με ένα μπουκαλάκι για την σωστή ενυδάτωση. Και φωτογραφίες. Πολλές πολλές φωτογραφίες. Ούτε που καταλαβαίνεις πως περνάει η ώρα. Παίρνω τη θέση μου στο μπλοκ. Ήρθε η ώρα να δώσουμε τον όρκο του αθλητή. Ευ αγωνίζεσθαι. Μεγάλη υπόθεση. Πριν ένα χρόνο στον ημιμαραθώνιο του Βόλου με προβλήματα στα πόδια λέω να κόψουμε δρόμο να γλιτώσουμε 200 μέτρα. Με έκπληξη μου λέει ο Αχιλλέας ότι είναι σαν να μην έχουμε τρέξει καθόλου. Η εντιμότητα προσωποποιημένη. Τελειώνοντας τον αγώνα τις επόμενες μέρες καταλαβαίνω ότι δεν σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο. Χαμόγελα και πάμε. Αχιλλέας Christian, Βάσω, Βασίλης… όλοι εκεί. Ξεκινάμε και να δίπλα μας και ο Νεκτάριος. Ωραίο παρεάκι. Αστεία, σχολιασμοί και χαμόγελα. Παντού γελαστά πρόσωπα. Παιδιά που σου δίνουν κλαδιά ελιάς, πλακάτ να εμψυχώνουν τους αθλητές, απίθανοι τύποι από κάθε γωνία της γης να χαίρονται την συμμετοχή τους σε αυτήν την γιορτή. Ακούω έναν αμερικανό να φωνάζει συνέχεια ευκαρίστω ευκαρίστω.... πάλι γέλια!!! Όλα πηγαίνουν τέλεια. Έχουμε καταπιεί 25 χλμ και δεν το έχω καταλάβει καν. Οι ανηφόρες έχουν ξεκινήσει, το τσίμπημα στον οπίσθιο μηριαίο είναι εκεί όπως σε κάθε προπόνηση τους τελευταίους μήνες αλλά όλα τα άλλα δουλεύουν καλά. Ανάσες, καρδιά, όλα τέλεια... Στο 26 νιώθω το πρώτο σφίξιμο στον τετρακέφαλο. Ώπα. Αυτό δεν ήταν στο πρόγραμμα. Στο 27 το σφίξιμο γίνεται έντονο. Περπατά το λίγο να χαλαρώσουμε λέει ο Αχιλλέας. Στο 28 αρχίζω και πονάω πλέον. Ακόμα και στο περπάτημα χάνω ρυθμό. Τα πόδια κούτσουρα. Αυτές οι ανηφόρες.... ο Νεκτάριος ξεμακραίνει. Έχει τον δικό του αγώνα. Στο 29 με ζώνουν οι αρνητικές σκέψεις. Λες;;; Μέχρι εδώ είσαι Κωστάκη;;; μια εθελόντρια με βάζει σε ένα σταθμό και μου κάνει μαλάξεις στους τετρακέφαλους. Όχι , δεν θέλω να ξαπλώσω. Πιστεύω ότι θα τελειώσουν όλα. Σηκώνομαι. Ο Αχιλλέας εκεί. Πάμε..... κουνά χέρια και περπάτα. Πάμε.... τηλέφωνο από το άλλο φιλαράκι. Ο Γιώργος έχει δει ότι έχει πέσει ο ρυθμός και ότι σταμάτησα. Η τεχνολογία βλέπεις στα δείχνει όλα. Οι οδηγίες του πολλές αλλά η βοήθεια και μόνο που τον άκουσα ακόμα πιο μεγάλη. Πάμε σκύλε..... την φάγαμε την ανηφόρα. Σταυρός Αγίας Παρασκευής. Κόσμος μαζεμένος να παροτρύνει. Αρχίζω να νιώθω καλύτερα. Σιγά σιγά δοκιμάζω να τρέξω. Τα καταφέρνω. Σιγά σιγά βλέπω την γέφυρα στην Κατεχάκη. Ρε εκεί ήμουν το πρωί και έφυγα με το λεωφορείο, τώρα πίσω με τα πόδια. Λύνομαι. Τα τύμπανα δίνουν ρυθμό. Στο 39 μας προσπερνά η Ιουλία. Πάμε, λίγο έμεινε μου λέει. Στον Δρομέα βγάζουμε και φωτογραφία. Τι λες τώρα;;; μια κυρία στο πολεμικό μουσείο κάνει 10 μέτρα μαζί μας φωνάζοντας ΠΑΜΕ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ..... Ηρώδου Αττικού. Μαγεία. Πετάω.... έρχομαι. Μπαίνω στο στάδιο και πιάνω αμέσως στα μάτια μου τα πιτσιρίκια μου .Φτάνω δίπλα τους και τους πετάω το καπέλο μου. Από τις πιο έντονες εμπειρίες που έχω ζήσει. Τερματισμός. Προσπαθώ να μαζέψω εικόνες και συναισθήματα. Μαραθωνοδρόμος. Το μετάλλιο στο στήθος και να εκεί και ο Νεκτάριος. Τώρα τελείωσα και εγώ μου λέει. Είπαμε , δεν θεωρείται τυχαία η πιο δύσκολη διαδρομή. Νιώθω εξαντλημένος. Αλλά δεν θέλω να φύγω από το στάδιο. Είμαι γεμάτος με κάθε συναίσθημα χαράς. Το λέμε κάθε φορά. Μόνο ο αθλητισμός θα σου δώσει τέτοιες χαρές. Ευχαριστώ το καθένα μέλος του συλλόγου που βοήθησε ώστε να τερματίσω τον πρώτο μου μαραθώνιο. Καλά χιλιόμετρα σε όλους και ραντεβού στο ποτάμι…. Τα λέμε εκεί… "
Γιώργος Χασιώτης
Αθανάσιος Τσιάρας
"Λοιπόν, μεγάλη αγωνία, ως πρωτάρης, σοκ κατά τη μετάβαση το πρωί με το λεωφορείο στο Μαραθώνα από την δυσκολία της διαδρομής (το λεωφορείο ήταν μόνιμα σε μία κατηφόρα) εκεί στο γήπεδο αισθανόμουν σαν μικρό παιδί στα jumbo, κοιτούσα αριστερά και δεξιά όλο αυτό τον κόσμο και δεν το πίστευα... Ήρθε ή ώρα της εκκίνησης. Αισθανόμουν τέτοια χαρά που τελικά τα κατάφερα, ήταν πλέον πραγματικότητα και όχι όνειρο -ΤΡΕΧΩ ΣΤΟΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΌ ΜΑΡΑΘΏΝΙΟ- μετά από προσπάθεια δύο ετών μαζί με τη σύζυγό μου... Δεν έβλεπα μπροστά μου ούτε κούραση ούτε φουσκάλες ούτε μαύρα νύχια... τίποτα. Συνάντησα ανθρώπους από όλο τον κόσμο, ένιωθα συναισθήματα που δεν περίμενα να νιώσω... και ξαφνικά βλέπω την ταμπέλα 40 χλμ. Άδειασα τελείως, λες και τόση ώρα δεν έτρεχα αλλά ξεκίνησα εκείνη τι στιγμή. Άρχισα να πανηγυρίζω, 2 χλμ συνέχεια πανηγύριζα ... ΝΑΙ τα κατάφερα! Άρχισαν να κυλάνε δάκρυα χαράς, δεν πίστευα αυτό που μου συνέβαινε εκείνη την ώρα και ξαφνικά βλέπω το ΣΤΑΔΙΟ, το ΚΑΛΛΙΜΆΡΜΑΡΟ, με το που πατάω το πόδι μου σ αυτό τρελάθηκα ή ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ. Ανυπομονώ για τις 12 Νοεμβρίου 2017!!!!!!! Πρώτα ο Θεός να είμαστε καλά!!!!!"
Απόστολος Γκέκας
"Δεύτερη συμμετοχή μου σε μαραθώνιο, πρώτη φορά στον κλασσικό της Αθήνας. Δρόμος με ιδιαίτερες απαιτήσεις, που αν δεν δείξεις την απαιτούμενη προσοχή θα σε δυσκολέψει. Πολύ καλή οργάνωση, ευχάριστη διαδρομή, ικανοποιητική η συμμετοχή του κόσμου. Ο τερματισμός στο Καλλιμάρμαρο σε αποζημιώνει για όλες τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσεις στην πορεία. Δεν βλέπω την ώρα να τον ξανατρέξω.
Γιάννης Σκρουμπής
"34ος Μαραθώνιος Αθηνών: Λοιπόν, για εμένα ο κάθε μαραθώνιος έχει 2 πλευρές, την καλή και την "κακή" πάντα σε εισαγωγικά. Η καλή πλευρά σχεδόν υπερτερεί πάντα και περιέχει μια μεγάλη επιθυμία να βρεθώ με τους όλους τους δρομείς φίλους ή όχι να μοιραστούμε τα τελευταία αγωνιστικά πλάνα καθώς και να αστειευτούμε, να γελάσουμε και να χαλαρώσουμε πριν ξεκινήσει ο ομολογουμένως δύσκολος μαραθώνιος της Αθήνας. Είναι από τις λίγες φορές που μπορείς να δείς τόσους πολλούς δρομείς μαζί στην εκκίνηση ενός αγώνα. Αυτά που νιώθεις καλά και άσχημα, είναι σίγουρο ότι τα νοιώθει και ο κάθε διπλανός σου, και είναι απίστευτο σα να έχουμε συνδεθεί όλοι μαζί με καλώδιο και να σκεφτόμαστε το ίδιο πράγμα! Όλα αυτά είναι πολύ ευχάριστα και ανυπομονείς να ακούσεις το μπαμ της εκκίνησης μιας και διψάς για τρέξιμο, κυρίως λόγο του μικρού όγκου της προπόνησης της τελευταίας εβδομάδας. Και όταν δοθεί το σύνθημα να ξεκινήσεις με τόσο κόσμο παντού ανατριχιάζεις και σκέφτεσαι ότι πατάς στην αυθεντική διαδρομή, την διαδρομή που όλοι έρχονται να τρέξουν από όλα τα μέρη του κόσμου! Αυτή για εμένα είναι η καλή πλευρά, όμως υπάρχει και η "κακή" όπως πάντα σε εισαγωγικά,και περιέχει: καταρχήν ένα γενικό άγχος, από την ώρα που θα ξυπνήσω έως και τα 3/4 του αγώνα με σκέψεις που με βασανίζουν όπως το αν είμαι εντός ρυθμού και στόχου, αν η τελευταία ενόχληση που είχα στην προπόνηση εμφανιστεί και πάλι... αν είμαι τελικά στην φυσική κατάσταση που θέλω για να τελειώσω τον αγώνα όρθιος και ακόμα δυνατός...αυτές οι σκέψεις με ακολουθούν όμως καλώς ή κακώς παραμερίζονται όταν κοιτάς γύρω σου και βλέπεις άγνωστο κόσμο να σε χειροκροτά, ακόμα και να σε φωνάζει με το όνομα σου και να σε ενθαρρύνει να συνεχίσεις σε όλη την διαδρομή! Όταν δε πλησιάζεις στον κυρίως στόχο που είναι ο τερματισμός και μπαίνεις στο καλλιμάρμαρο, εκεί τα χέρια μόνα τους σηκώνονται ψηλά και ασυναίσθητα τρέχεις πιο γρήγορα αυτά τα τελευταία μέτρα... Το τελευταίο πάτημα στο ρολόι σημαίνει ότι πλέον μπορείς να ξεκουραστείς και να σκεφτείς τι κατόρθωσες να κάνεις. Κάθε δρομέας έχει την δική του ιστορία να σου πεί, και όλες είναι λίγο διαφορετικές μεταξύ τους. Αυτό όμως που μένει και θέλεις να το κάνεις ξανά και ξανά είναι ο τερματισμός στο καλλιμάρμαρο με κάθε κόστος θα έλεγα σωματικά και ψυχικά!
Μάριος Μιχαλόπουλος
Ο 34ος Μαραθώνιος Αθηνών ήτανε και ο πρώτος μου. Το μεγαλείο του το ένοιωσα από την πρώτη στιγμή που δήλωσα συμμετοχή! Αυτόματα με έβαλε σε μια πειθαρχία, με έκανε να σεβαστώ τον εαυτό μου! Μέχρι να φτάσει η ημέρα του Μαραθωνίου όλη η προετοιμασία ήτανε ένα ταξίδι!! Σχολείο θα το πω! Όταν έφτασα στον Μαραθώνα και περπάτησα για να φτάσω στην γραμμή εκκίνησης ένοιωσα συγκινημένος. Ευτυχής και υπερήφανος που βρισκόμουν και γω εκεί ανάμεσα σε χιλιάδες. Για τον αγώνα δεν ήξερα τι να περιμένω. Άκουγα και διάβαζα ότι είναι δύσκολος. Και πράγματι. Πέρασαν μέρες για να συνειδητοποιήσω το μεγαλείο του Μαραθώνα και να καταλάβω ότι δεν είναι απλά ένας αγώνας! Η οικογένεια μου με περίμενε στον τερματισμό! Όταν μπήκα στο Καλλιμάρμαρο δεν τερμάτιζα τον Μαραθώνιο αλλά την προσπάθεια μηνών!! Έκλαιγα από συγκίνηση!! Κάποια στιγμή προς το τέλος είχα πει δεν θα το ξανακάνω!! Ανυπομονώ για του χρόνου να είμαι καλά να ξαναβρεθώ στην γραμμή εκκίνησης!! Ο ΑΜΑ είναι μάθημα ζωής και κομμάτι από την καθημερινότητα μας!! Είμαι ευτυχής που ήμουν εκεί να το δείξω στην οικογένεια μου και υπερήφανος που είμαι Έλληνας!! Ευχαριστώ για την ερώτηση!
Θάνος Πιλίτσης
Ως ο τρίτος μαραθώνιος όπου λάμβανα μέρος, μετά από Βελιγράδι και Αθήνα πέρυσι, έμελλε να είναι μια ξεχωριστή εμπειρία για μένα, καθώς κατάφερα για πρώτη φορά να ελέγξω 100% τον αγώνα και να τερματίσω ελεγχόμενα και υγιής! Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος έχει μπει στη ζωή μου τα τελευταία δυο χρόνια. Μπορεί κάποτε να αποτελούσε το αντίπαλο δέος, κάτι που στεκόταν ανυπέρβλητο μπροστά μου, όμως πια αποτελεί το επιστέγασμα των "αγώνων" όλης της χρονιάς, όντας σχεδόν ο τελευταίος ημερολογιακά, για την εκάστοτε αγωνιστική περίοδο! Εύχομαι εγώ και κάθε συνάδελφος δρομέας κάθε χρόνο να στεκόμαστε υγιής στην εκκίνησή αυτού του ιστορικού θεσμού και να γεμίζουμε με πλήθος συναισθημάτων, περνώντας τη γραμμή του τερματισμού, μεταφέροντας έτσι ο κάθε ένας από εμάς το δικό του μήνυμα τόσο στους αγαπημένους του ανθρώπους, όσο και στους γύρω συνανθρώπους του! Ραντεβού του χρόνου με καινούργιο όραμα ...!
Θωμάς Μέλλος – Ανδρονίκη Μπλιάτσιου
"Αισθάνθηκα πραγματικά συγκίνηση κατά τη διάρκεια της διαδρομής, περιστοιχισμένος από τους τόσους συναθλητές, εντυπωσιασμένος από την άψογη διοργάνωση και τους απίστευτα εξυπηρετικούς εθελοντές. Ο βομβαρδισμός συναισθημάτων κατά την είσοδο στο Καλλιμάρμαρο δεν περιγράφεται. Θα το ξανακάνουμε ανεπιφύλακτα!"
Χρηστος Ντικουδης
"Μεγάλη εμπειρία, πολλά συναισθήματα, τεράστια ικανοποίηση"
Κώστας Γιαννούσιος
"Χωρίς αμφιβολία είναι μια δοκιμασία τεραστίων διαστάσεων. Την έχω τρέξει 13 φορές και κάθε φορά που πλησιάζει αυτή η μέρα τρέμει το φυλλοκάρδι μου. Το πώς το βιώνει ο κάθε αθλητής έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεσή του. Διαφωνώ με τους διοργανωτές και με άλλους συναθλητές μου που τη θεωρούν γιορτή. Γιορτή είναι για τους θεατές. Για μένα είναι μια μάχη ζωής και θανάτου και έτσι πιστεύω πως πρέπει να είναι για όποιον πάει πραγματικά να αγωνιστεί. Από την ώρα που θα πέσει η πιστολιά του αφέτη ισχύει αυτό που είπε ο καπετάνιος του Τιτανικού λίγο πριν βυθιστεί το πλοίο 'Από δώ και πέρα ο καθένας μόνος του για τον εαυτό του' ή όπως οι στρατιώτες που συμμετείχαν στην απόβαση των συμμάχων στην Νορμανδία. Κομβικό σημείο να βγεις ζωντανός στην ακτή Ομάχα η 30ο χιλ και να περάσεις απέναντι, τότε σώθηκες, μπήκες στάδιο ακμαίος. Αν σε βρήκαν οι σφαίρες των Ναζί, έπεσες υπέρ πίστεως και πατρίδας, ηρωικά μαχόμενος."
Καλαμπάκας Δημήτρης
"Ήταν για μένα η πρώτη φορά που έτρεχα στον αυθεντικό μαραθώνιο. Η εμπειρία ήταν μοναδική και τα συναισθήματα δεν περιγράφονται. Αξίζει να τον τρέξει κάποιος αυτόν τον ιστορικό αγώνα. Η διοργάνωση ήταν τέλεια και η εκδρομή με το Σύλλογο Μαραθωνοδρόμων Νομού Λάρισας ήταν φανταστική. Σίγουρα θέλω να τον ξανατρέξω και να προσπαθήσω να βελτιώσω το χρόνο μου."
Κώστας Αθανασόπουλος
"42.195 μέτρα..... όλα ξεκινούν από εδώ. Μαραθώνας. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η μάχη που έγινε εδώ άλλαξε την ιστορία όλης της Ευρώπης. Ένας πόλεμος χιλιάδες χρόνια πριν και ένας αγώνας που γιορτάζει την Παγκόσμια ειρήνη τώρα. Γύρω μου ένα μελίσσι ανθρώπων από κάθε γωνιά της γης. Ένα χαρακτηριστικό σε όλους.... έχουν ένα χαμόγελο που δεν περιγράφεται. Συμμετέχουν όλοι σε μια γιορτή με όλη τους την ψυχή και ας ξέρουν τι τους περιμένει σε λίγο. Ξεχειλίζει η χαρά από παντού. Δίπλα από την αφετηρία ξεχωρίζουν τα πορτοκαλί άσπρα φανελάκια του συλλόγου Μαραθωνοδρόμων Λάρισας. Της ομάδας μου. Κρίμα μια ατυχία 15 μέρες πριν και δεν φοράω και εγώ την μπλούζα μου. Δεν πειράζει είμαι μέλος τους και έτσι. Αγκαλιές πειράγματα και το ηθικό όλων στα ύψη. Ομαδάρα!!!! Χαμός που λέει και ο Απόστολος. Χαίρομαι που μπήκα μαζί τους σε αυτό το ταξίδι και τώρα ετοιμάζομαι και εγώ για τον πρώτο μου μαραθώνιο, και τι ταξίδι…. Η πρώτη φορά που ένιωσα τόσο ξεχωριστά μαζί τους ήταν μια Κυριακή πρωί Σεπτέμβρη που προετοιμαζόμουν μαζί τους για το καθιερωμένο long run. 6:15 το πρωί βγαίνω στην βεράντα να πάρω τα αθλητικά μου παπούτσια. Σκοτάδι πίσσα έξω…. Που πας λέω μέσα μου … Παίρνω την Φαρσάλων και δεν συναντώ άλλο αυτοκίνητο στον δρόμο… Θεριεύει η αμφιβολία μέσα…. Που πας ρε τρελέ πρωί πρωί…6:50 στο ποτάμι… ¨όλοι τους εκεί… ίσως η πιο ωραία φωτογραφία…. δεν ξεχωρίζεις πρόσωπα ούτε εξοπλισμό, τίποτα, μόνο όσοι είναι εκεί μαζί σου νιώθουν το ίδιο με σένα… Το ίδιο ξεχωριστά και τώρα στην εκκίνηση. Ενυδατικές, τζελακια, θερμαντικές αλοιφές, καπελάκια, όλα αλλάζουν χέρια σε όποιον τα χρειάζεται. Η βοήθεια εδώ περισσεύει. Είναι απίστευτο πόσο εύκολα χαρίζει ο ένας στον άλλο ότι χρειάζεται. Όλοι με ένα μπουκαλάκι για την σωστή ενυδάτωση. Και φωτογραφίες. Πολλές πολλές φωτογραφίες. Ούτε που καταλαβαίνεις πως περνάει η ώρα. Παίρνω τη θέση μου στο μπλοκ. Ήρθε η ώρα να δώσουμε τον όρκο του αθλητή. Ευ αγωνίζεσθαι. Μεγάλη υπόθεση. Πριν ένα χρόνο στον ημιμαραθώνιο του Βόλου με προβλήματα στα πόδια λέω να κόψουμε δρόμο να γλιτώσουμε 200 μέτρα. Με έκπληξη μου λέει ο Αχιλλέας ότι είναι σαν να μην έχουμε τρέξει καθόλου. Η εντιμότητα προσωποποιημένη. Τελειώνοντας τον αγώνα τις επόμενες μέρες καταλαβαίνω ότι δεν σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο. Χαμόγελα και πάμε. Αχιλλέας Christian, Βάσω, Βασίλης… όλοι εκεί. Ξεκινάμε και να δίπλα μας και ο Νεκτάριος. Ωραίο παρεάκι. Αστεία, σχολιασμοί και χαμόγελα. Παντού γελαστά πρόσωπα. Παιδιά που σου δίνουν κλαδιά ελιάς, πλακάτ να εμψυχώνουν τους αθλητές, απίθανοι τύποι από κάθε γωνία της γης να χαίρονται την συμμετοχή τους σε αυτήν την γιορτή. Ακούω έναν αμερικανό να φωνάζει συνέχεια ευκαρίστω ευκαρίστω.... πάλι γέλια!!! Όλα πηγαίνουν τέλεια. Έχουμε καταπιεί 25 χλμ και δεν το έχω καταλάβει καν. Οι ανηφόρες έχουν ξεκινήσει, το τσίμπημα στον οπίσθιο μηριαίο είναι εκεί όπως σε κάθε προπόνηση τους τελευταίους μήνες αλλά όλα τα άλλα δουλεύουν καλά. Ανάσες, καρδιά, όλα τέλεια... Στο 26 νιώθω το πρώτο σφίξιμο στον τετρακέφαλο. Ώπα. Αυτό δεν ήταν στο πρόγραμμα. Στο 27 το σφίξιμο γίνεται έντονο. Περπατά το λίγο να χαλαρώσουμε λέει ο Αχιλλέας. Στο 28 αρχίζω και πονάω πλέον. Ακόμα και στο περπάτημα χάνω ρυθμό. Τα πόδια κούτσουρα. Αυτές οι ανηφόρες.... ο Νεκτάριος ξεμακραίνει. Έχει τον δικό του αγώνα. Στο 29 με ζώνουν οι αρνητικές σκέψεις. Λες;;; Μέχρι εδώ είσαι Κωστάκη;;; μια εθελόντρια με βάζει σε ένα σταθμό και μου κάνει μαλάξεις στους τετρακέφαλους. Όχι , δεν θέλω να ξαπλώσω. Πιστεύω ότι θα τελειώσουν όλα. Σηκώνομαι. Ο Αχιλλέας εκεί. Πάμε..... κουνά χέρια και περπάτα. Πάμε.... τηλέφωνο από το άλλο φιλαράκι. Ο Γιώργος έχει δει ότι έχει πέσει ο ρυθμός και ότι σταμάτησα. Η τεχνολογία βλέπεις στα δείχνει όλα. Οι οδηγίες του πολλές αλλά η βοήθεια και μόνο που τον άκουσα ακόμα πιο μεγάλη. Πάμε σκύλε..... την φάγαμε την ανηφόρα. Σταυρός Αγίας Παρασκευής. Κόσμος μαζεμένος να παροτρύνει. Αρχίζω να νιώθω καλύτερα. Σιγά σιγά δοκιμάζω να τρέξω. Τα καταφέρνω. Σιγά σιγά βλέπω την γέφυρα στην Κατεχάκη. Ρε εκεί ήμουν το πρωί και έφυγα με το λεωφορείο, τώρα πίσω με τα πόδια. Λύνομαι. Τα τύμπανα δίνουν ρυθμό. Στο 39 μας προσπερνά η Ιουλία. Πάμε, λίγο έμεινε μου λέει. Στον Δρομέα βγάζουμε και φωτογραφία. Τι λες τώρα;;; μια κυρία στο πολεμικό μουσείο κάνει 10 μέτρα μαζί μας φωνάζοντας ΠΑΜΕ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ..... Ηρώδου Αττικού. Μαγεία. Πετάω.... έρχομαι. Μπαίνω στο στάδιο και πιάνω αμέσως στα μάτια μου τα πιτσιρίκια μου .Φτάνω δίπλα τους και τους πετάω το καπέλο μου. Από τις πιο έντονες εμπειρίες που έχω ζήσει. Τερματισμός. Προσπαθώ να μαζέψω εικόνες και συναισθήματα. Μαραθωνοδρόμος. Το μετάλλιο στο στήθος και να εκεί και ο Νεκτάριος. Τώρα τελείωσα και εγώ μου λέει. Είπαμε , δεν θεωρείται τυχαία η πιο δύσκολη διαδρομή. Νιώθω εξαντλημένος. Αλλά δεν θέλω να φύγω από το στάδιο. Είμαι γεμάτος με κάθε συναίσθημα χαράς. Το λέμε κάθε φορά. Μόνο ο αθλητισμός θα σου δώσει τέτοιες χαρές. Ευχαριστώ το καθένα μέλος του συλλόγου που βοήθησε ώστε να τερματίσω τον πρώτο μου μαραθώνιο. Καλά χιλιόμετρα σε όλους και ραντεβού στο ποτάμι…. Τα λέμε εκεί… "
Γιώργος Χασιώτης
"Πρώτη φορά που έτρεχα σε μαραθώνιο και κυρίως στον Αυθεντικό μαραθώνιο Αθήνας τον 34ο. Ήταν μοναδική και απίστευτη εμπειρία ζωής!!!!!! Μετά από σκληρή προετοιμασία η αποζημίωση σε ένα δύσκολο αγώνα είναι μοναδική. Ειδικά όταν μπαίνεις στο Καλλιμάρμαρο και βλέπεις όλον αυτόν τον κόσμο, το δέος που σε πιάνει είναι ανεπανάληπτο!!!! Ανυπομονώ να τον ξανατρέξω και του χρόνου. Συγχαρητήρια σε όλους και στα παιδιά του Συλλόγου μαραθωνοδρόμων Λάρισας για την ωραία εκδρομή και οργάνωση!!"